Sjellja e mirë me të afermit jobesimtarë

 

    All-llahu i Madhëruar thotë: “Ne e kemi porositur njeriun me sjellje të mirë ndaj prindërve të vet, e nëse ata të dy të shpiejnë që të më përshkruash Mua shok (zot tjetër) për çka nuk di asgjë, atëherë ti mos i respekto ata. Kthimi juaj është tek Unë, e Unë do t’ju njoftoj për atë që keni vepruar”. [El-Ankebut, 8]

 

 

        Thotë Imam Begaviu (Allahu e mëshiroftë): Ky ajet dhe ajeti i pesëmbëdhjetë i sures Lukman e që është fjala e Allahut (subhanehu ve teala):

        “E nëse ata të dy tentojnë që ti të më përshkruash Mua shok, për çka ti nuk ke kurrëfarë fakti, atëherë mos i respekto ata, po në cështjet e jetës së kësaj bote sillu mirë me ta, e ti ndiqe rrugën e atij që është i kthyer kah Unë, mandej kthimi juaj është tek Unë, e Unë do t’ju njoftoj për atë që keni punuar." (Lukman: 15), kanë zbritur për shkak të S’ad bin Ebij Vekasit (radijallahu anhu) dhe nënës e tij Hamnetu bint Ebi Sufjan. Sa’di ishte prej të parëve që pranoi Islamin dhe ishte bamirës dhe u sillte mirë me nënën e tij.

 

 

        Nëna i tha atij: Çfarë është kjo fe që ke shpikur? Pasha Zotin, nuk kam për të ngrënë, e as për të pirë përderisa të kthehesh në atë fe që ishe, ose do te vdes (nga uria dhe etja) e ti do të mbetesh i tërpëruar sa të jesh gjallë, duke të thënë njerëzit: O bytës i nënës!

 

 

        Qëndroi kështu nëna e Sa’dit (radijallahu anhu) pa ngrënë, pa pirë dhe pa hyrë nën ndonji hije për t’u freskuar. Kështu që u lodhë, por megjithatë në këtë gjendje qëndroi edhe një ditë dhe një natë. Pas kësaj i erdhi biri saj (Sa’di) dhe i tha: O nëna ime; edhe po ti kishe njëqindë shpirtëra dhe të dalin një nga një, nuk e lë fenë time (Islamin). Ha nëse do e nëse nuk do mos ha. Kur i humbi shpresat nëna e tij dhe e pa se nuk do të kthehet në fenë e saj filloi për të ngrënë dhe pirë. Pas kësaj ngjarje All-llahu (subhanehu ve teala) e zbriti këtë ajet, ku e urdhëroi të sillet mirë me prindërit e tij dhe të jetë bamirës ndaj tyre, me kusht mosrrespektimit e as nënshtrimit te tyre në shirk dhe mëkat.

 

 

        Pejgamberi (sal-lallahu alejhi ve sel-lem) thotë: “Nuk ka dëgjim ndaj krijesës nëse i dëhet mëkat Krijuesit”.

        (Hadithi është i vërtetë. Shiqo: Mishkatul Mesabih)

 

 

        Atëherë, për këtë mbetet që miqësia e dashuria të jenë për All-llahun, fenë e tij dhe besimtarët gjë që nuk ka të bëjë me mëkatin e krijesës në kundërshtimin e Tij, ndërsa sjellja e mirë me të afërmin pabesimtar është diçka tjetër. Ka mundësi që kjo sjellje të jetë me qëllim të përfitimit të zemrës së tij ose shpresa e pranimit të Islamit nga ai.