Cilësit e grupit të shpëtuar (ehli sunneti dhe xhemati)

Falënderimi i qoftë Allahut [subhanehu ve teala], të Diturit e të fshehtave, Falësit të mëkatëve, Atij i cili largon brëngat hallet dhe udhëzon zemrat.
Dëshmoj se nuk ka të adhuruar tjetër me të drejtë përpos Allahut, dhe dëshmoj se Muhamedi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] është rob dhe i dërguar i Tij.

        Allahu, e lartë qoftë madhëria e Tij dhe të shenjtë qofshin emrat e Tij, e dërgoi Muhamedin [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] pas një intervali kohor prej pejgamberëve para tij. Ia zbriti Librin (Kur’anin) dhe ia dhuroi urtësinë që thirri me të në Allahun [subhanehu ve teala]. Mësuan njerëzit nga Kur’ani e Sunneti andaj nuk ia mori Allahu [subhanehu ve teala] shpirtin të dërguarit të Tij përderisa e plotësoi dhe interpretoi shpalljen umetit të tij dhe i udhëzoi në menhexhin e drejtë e të saktë. “Dhe se kjo është rruga (feja) Ime e drejtë (që e caktova për ju), pra përmbajuni kësaj, e mos ndiqni rrugë tjera e t’ju ndajnë nga rruga e Tij. Këto janë porositë e Tij për ju, ashtu që të ruheni”. [El- En’amë, 153] 
        Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] thotë: “Iu kam lënë në rrugën e drejtë e të bardhë, nata e saj është si dita e saj nuk lajthit nga ajo përveç i shkatërruari (i humburi) .”
        Allahu [subhanehu ve teala] sqaroi bazat e Imanit dhe specifikat e besimtarëve. Thotë: “Nuk është tërë e mira (e kufizuar) të ktheni fytyrat tuaja kah lindja ose perëndimi, por mirësi e vërtetë është ajo e atij që i beson Allahut, Ditës së Gjykimit engjëjve, librit, pejgamberëve dhe pasurinë që e do ua jep të afërmëve, bonjakëve, të varfërëve, udhëtarëve, lypësve dhe për lirimin e robërve, dhe ai që fal namazin, e jep zeqatin dhe ata që kur premtojnë e zbatojnë, dhe të durueshmit në skamje, në sëmundje dhe në flakën e luftës. Të tillët janë ata të sinqertit dhe të tillët janë ata të devotshmit.” [el-Bekare, 177]
        Poashtu, Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] sqaroi themelet dhe bazat e fesë në hadithin e Xhibrilit kur e pyeti për Islamin, Imanin dhe Ihsanin. Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] la sunete, vendosi ligje e dispozita dhe njëkohësisht sqaroi hallallin dhe haramin. Sqaroi poashtu çështjet e akides në mënyrën më të përsosur e të qartë dhe e realizoi ibadetin për Allahun e tij. Mjafton për të Dërguarin tonë nderë dhe rrepspekt lavdërimi i Allahut [subhanehu ve te’ala] ndaj tij: “Vërtetë ti je në një shkallë të lartë të moralit.” [el- Kalem, 4]
        Sahabët (radijallahu anhum) të edukuarit e Pejgamberit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem], bartësit e sheriatit, muxhahidët në rrugën e Allahut, i zgjodhi Allahu për shoqërimin e Pejgamberit të Tij [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]. Allahu [subhanehu ve teala] sahabët i përshkrujti me Iman të plotë e nxiti në punë të mira me veprimin e tyre. 
        Thotë Allahu [subhanehu ve teala] thotë: “Po ata që besuan, migruan dhe luftuan për rrugën e Allahut, dhe ata që strehuan dhe ndihmuan, janë besimtarë të vërtetë. Atyre u takon falje (e mëkatëve) dhe furnizim në mënyrë të ndershme.” [El Enfalë, 74]
        Thotë Allahu [subhanehu ve teala]: ”Allahu është i kënaqur me të hershmit e parë prej muhaxhirëve (migruesëve) dhe prej ensarëve (vendasëve –ndihmëterëve) dhe prej atyre që i pasuan ata me punë të mira, e edhe ata janë të kënaqur ndaj Tij. Atyre u ka përgatitur xhennete, në të cilët rrjedhin lumenj, ku do të jenë përjetë të pa sosur. E ky është fitim i madh.” [et-Tevbe, 100]
        Gjithashtu i lavdëroi Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] në fjalën e tij: “Shekulli më i dobishëm është shekulli im, pastaj ata pas tyre, pastaj ata pas tyre.” [Mutefekun alejhi]
        Të parët tanë (Selafusalih) realizuan veprimtarinë e tyre jetësore për Islamin, vepruan me të në jetën e tyre shoqërore dhe individuale e poashtu e realizuan plotësisht dhe me dinjitet. Të tillët janë shembull me veprat e tyre dhe mësimet islame për ata të cilët vijnë pas tyre. Historia e veprimteria e tyre ishte dritë për togët e gjeneratat e ardheshme në dituri dhe punë. Andaj kush trason rrugën e tyre do të udhëzohet dhe do të triumfon me xhenetet e begatshme, e kush i kundërshton ata do të humbë dhe to të jetë prej të lajthiturve.
        Pasiqë ishin të parët tanë (radijallahu anhum) njerëzit më të përsosur në dije, vepër dhe pasim të Pejgamberit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] nxiti Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] në pasimin e asaj që ishte Ai në të dhe sahabët e tij, e poashtu urdhëroi me kapjen në atë që ishin nga udhëzimi e urtësia. Njoftoi dhe bëri me dije se grupi i shpëtuar në përqarjen e umetit është ai i cili pason Pejgamberin [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] dhe  shokët e tij radijallahu anhum.
        Thotë Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]: “Janë ndarë jehudët në shtatëdhjet e një grup, janë ndarë të krishterët në shtatëdhjet e dy grupe, dhe do të ndahet umeti im në shtatëdhjet e tri grupe, të gjitha do të jenë në zjarr përveç një, i është thënë: Kush janë ata o i Dërguar i Allahut? Tha: Ata të cilët janë në atë të cilën jam unë tash dhe shokët e mi.” (D. m. th. Janë të kapur për Kur’nin dhe sunetin).
        Pra, ndodhi kjo që njoftoi Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] nga përçarja e ndarja, mirëpo ne jemi të ngarkuar e urdhëruar me kapjen për Kuran dhe Sunet dhe distancimin nga përçarja e ndarja. Jemi të urdhëruar e porositur të jemi prej grupit të shpëtuar, i cili e dinte hakun dhe vepronte me të.
Thotë Allahu [subhanehu ve teala]: “O ju që besuat! ta keni në kujdes Allahun dhe të jeni me ata të drejtit.” [Et-Tevbe, 119]
        Ç’do grup nga grupet islame supozon dhe pretendon se është në të vërtetën dhe grupi tjetër në të kotën, mirëpo pretendimet e supozimet nuk kanë peshë tek Allahu [subhanehu ve teala] nëse nuk kanë me vete argumente nga dituria e dobishme dhe puna e mirë. Allahu [subhanehu ve teala] në librin e Tij i sqaroi cilësitë e këtij grupi, shpalosi dhe qartësoi çështjen e tij. 
        Allahu [subhanehu ve teala] thotë “Atij të cilit Allahu nuk i jep dritë, ai nuk ka për të pasur dritë” [en- Nurë, 40]

        Prej cilësive të Ehli sunetit dhe xhematit janë:
        1.Pasimi i të parëve të umetit (Selefëve) (radijallahu anhum). 
        Thotë Allahu [subhanehu ve teala]:
        “Allahu është i kënaqur me të hershmit e parë prej muhaxhirëve (migruesëve ) dhe prej ensarëve (vendasëve –ndihmëtarëve) dhe prej atyre që i pasuan ata me punë të mira, e edhe ata janë të kënaqur ndaj Tij. Atyre u ka përgatitur xhennete, në të cilët rrjedhin lumenj, ku do të jenë përjetë të pa sosur. E ky është fitim i madh.” [et-Tevbe, 100]
        Pasimi dhe trasimi i tyre në tevhidin e Allahut [subhanehu ve teala] duke lutur vetëm Allahun [subhanehu ve teala] duke kërkuar ndihmë dhe mbrojtje nga Ai. Nuk lutet askush tjeter pëveç Allahut, e as nuk kërkohet ndihmë nga askush tjeter përpos nga Allahu [subhanehu ve teala]. Nuk i bëhet rival Atij në asnjë lloj prej llojeve të ibadetit. Besimi në cilësitë e Allahut [subhanehu ve teala] më të cilat e cilësoi veten e Tij dhe poashtu e cilësoi me to Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]. Besim dhe bindje kuptimit e jo besim i formës (kejfije). Largimi i Allahut (Tenzih) nga tërë ajo që nuk i takon Atij [subhanehu ve teala]. 
        Tek selefët (radijallahu anhum) kuptimi i cilësive të Allahut [subhanehu ve teala] ka qenë më i qartë se sa kuptimi i dispozitave. Andaj, për këtë nuk kanë pyetur për cilësitë e Allahut [subhanehu ve teala] ashtu siç kanë pyetur për dispozitat Kur’anore.
        2. Kapja për librin e Allahut dhe Sunetin e Pejgamberit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem], dhe kthimi në këto dy burime në polemikë dhe në qështjet tjera fetare.
        Allahu [subhanehu ve teala] thotë: ”Dhe kapuni që të gjithë ju për litarin (fenë dhe Kuranin) e Allahut, e mos u përçani!” [ali-Imran, 103]
        Thotë Allahu [subhanehu ve teala]: “Nëse nuk pajtoheni për ndonjë çështje, atëherë parashtrone atë te Allahu ( te libri i Tij ) dhe te i dërguari, po qe se i besoni Allahut dhe ditës së fundit” [en-Nisa, 59]
        Allahu [subhanehu ve teala] i ka lavdëruar ata të cilët e komentojnë Kur’anin me Kur’an, me Sunet, fjalë të sahabëve dhe tabiinëve, kurse i ka nënçmuar e ç’vlerësuar ata të cilët e pasojnë të paqartën (muteshebihun) në Kuran dhe komentojnë Kur’anin me logjikë.
        3. Kapja në atë që dijetarët e selefit dhe umeti janë unanim dhe mos kundërshtimi i Allahut dhe Pejgamberit të Tij. 
        Allahu [subhanehu ve teala] thotë: “Kush i kundërvihet të dërguarit, pasi që i është bërë e qartë e vërteta dhe ndjek rrugë tjetër nga ajo e pabesimtarëve, Ne e lëmë në atë që e ka zgjedhur (në dunja) e fusim në xhehenem. Përfundim i keq është ai.” [en-Nisa, 115]
        4. Madhërimi i fjalës dhe Sunetit të Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem], kujdesi për gjurmët e Tij duke i mësuar ato, poashtu mbrojtja dhe pëlqimi i gjykimit me të. 
        Allahu [subhanehu ve teala] thotë: “Kurë thirren besimtarët për gjykim ndërmjet tyre te Allahu dhe  i dërguari i Tij, e vetmja fjalë e tyre është të thonë:”Dëgjuam dhe rrespektuam!”Të tillët janë ata të shpëtuarit” [en-Nur, 51]
        Allahu [subhanehu ve teala] thotë: “Për Zotin tënd jo,ata nuk janë besimtarë ( të asaj që të zbriti ty as të asaj para teje) derisa të mos zgjedhin ty për të gjykuar në atë konflikt mes tyre, e pastaj (pas gjykimit tënd) të mos ndiejnë pakënaqësi nga gjykimi yt dhe (derisa ) të mos binden sinqerisht” [en-Nisa, 65]
        Transmeton Axhuriu me sened nga Imran bin Husajni radijallahu anhu se i kishte thënë një njeriut, i cili thoshte:“Nuk punoj me diçka tjetër përveç me Kur’an: Ti je mendjelehtë, a gjen në librin e Allahut se dreka i ka katër rekate që nuk lexohet në të me zë? Pastaj ia numëroi atij namazin, zeqatin e të tjera, dhe tha: A e gjen këtë në librin e Allahut të shtjelluar e komentuar?! Libri i Allahut [subhanehu ve teala] ka ardhur me dispozita kurse Suneti sqaron dhe komenton atë.
        Transmeton Imam Ahmedi nga Ibën Mesudi radijallahu anhu i cili thoshte për gruan që pikturon fytyrën dhe në atë që pikturohet (Vashimeh dhe mustevshimeh) në të po ashtu edhe ajo që i heq vetullat: Ç’është me mua që nuk i mallkoj ato që i ka mallkuar Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem], i cili (ligj, mallkim) është në librin e Allahut, ku Allahu thotë: “Çka t’ju jep Pejgamberi, atë merrne e çka t’ju ndalojë, përmbanju dhe keni frikë Allahun,” [el-Hasher, 7]
        5. Angaghimi në njohjen e hakut dhe mospëlqimi me fjalët e njerëzve nëse ato nuk përputhen me argument nga Kurani dhe Suneti e as nuk kanë bazë të definuar nga dijeterët islam. 
        Allahu [subhanehu ve teala] thotë: ”Të cilët i dëgjojnë fjalët dhe pasojnë atë më të mirën prej tyre. Të tillët janë ata që Allahu i udhëzoi në rrugën e drejtë dhe të tillët janë ata të mençurit.” [ez-Zumer, 18]
Thotë Allahu [subhanehu ve teala]: “Përvetësoni atë që ju është zbritur nga Zoti juaj, e mos zini miq (përkrahës) pos Tij. Pak është ajo që po merrni përvojë.” [el-A’rafë, 3]
        6. Dashuria, mëshira ndaj muslimanëve këshilla ndaj tyre dhe pengimi i së keqës nga ata.
Allahu [subhanehu ve teala] thotë: “O ju që besuat! Kush largohet prej jush nga feja e vet (i bën dëm vetes ) s’ka dyshim se Allahu do ta sjellë një popull që Ai e do atë (popull) dhe ata e duan Atë (Zotin), (një popull) që është modest dhe i butë ndaj besimtarëve, por i ashpër dhe i fortë ndaj mohuesëve….” [el-Maide, 54]
        7. Largimi nga shprehjet e liga për të parët dhe dashuria ndaj tyre.
        Allahu [subhanehu ve teala] thotë: ”Dhe ata që kanë ardhur pas tyre thonë: “Zoti ynë, falna ne dhe vëllëzërit tanë që para nesh i pajisën me besim dhe mos lejo në zemrat tona farë urrejtjeje ndaj atyre që besuan . Zoti ynë Ti je i butë, mëshirues.” [el-Hashr 10]
        Pra, kjo është e kundërta në të cilën janë disa grupe islame, të cilët i fyejnë e mallkojnë sahabët dhe të zgjedhurit e umetit (radiajllahu anhum).
        8. Puna dhe daveti për fenë e Allahut [subhanehu ve teala], ngritja e argumenteve kundër kundërshtarëve dhe xhihadi në rrugën e Tij.
Allahu [subhanehu ve teala] thotë: “O ju që besuat! Kush largohet prej jush nga feja e vet (i bën dëm vetes ) s’ka dyshim se Allahu do ta sjellë një popull që Ai e do atë (popull) dhe ata e duan Atë (Zotin), (një popull) që është modest dhe i butë ndaj besimtarëve, por i ashpër dhe i fortë ndaj mohuesëve, që lufton në rrugën e Allahut dhe që nuk i frikësohet kërcënimit të asnjë kërcënuesi.....” [el-Maide, 54]
        Transmeton Muslimi në Sahihun e tij se Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: ”Do të vazhdoj një grup nga umeti im i përqëndruar e i pathyer në hak nuk iu bënë dëm atyre ata që i kundërshtojn pëderisa të vijë urdhëri i Allahut e ata janë në këtë.”
[transmeton Muslimi]
        9. Këshilla për Allahun, librin, Pejgamberin e Tij për udhëheqësat e muslimanëve dhe popullin në përgjithësi. Rrespekti i udhëheqësave, urdhërimi i tyre për të mirë dhe ndalimi nga e keqja me urtësi dhe butësi.
        Pasimi i tyre në të mirën dhe mos kryengritja nga udhëheqësia e tyre derisa mos të shihet tek ta mosbesimi-kufri i qartë, që ka argument nga libri i Allahut. D.m.th. veprimi i të kundërtës që e veprojnë Havarixhët, të cilët i bëjnë hallall gjaqet, pasurinë e muslimanëve dhe e shohin mosrrespektimin e udhëheqësave dhe e lejojnë mbytjen e mëkatarëve (nga muslimanët).

        Pastaj, bidatçinjët janë dy grupe, prej tyre: Hoxhallarë dhe Pasuesë.
        Imamë bidatçinjë janë ata, të cilët kanë themeluar medh-hebin e tyre më synim të keq dhe kurthë ndaj islamit, e prej tyre ka të tillë të cilët kanë themelu me synime të mira. Mirëpo, të gjithë janë të lajthitur përveç nëse pendohen dhe janë me besimtarët. 
        Allahu [subhanehu ve teala] thotë: “...e ata që në zemrat e tyre kanë anim nga e shtrembëta, ata gjurmojnë atë që nuk është krejt e qartë ( Muteshabih) për të shkaktuar huti, e kinse kërkojnë komentin e tyre. Po, pos Allahut askush nuk e di domethënien e tyre të saktë. Dijetarët e pajisur me dituri thonë: “Ne u kemi besuar atij (atyre që janë të paqarta), të gjitha janë nga Zoti ynë...” [ali-Imran, 7]
        O musliman kapuni për atë që ishin të parët e umetit tonë, me të cilët Allahu ishte i kënaqur ndaj tyre e poashtu ata ishin të kënaqur ndaj Tij. Iu premtoi xhenetin dhe dëshmoi për ta me iman të plotë. Mos u mashtro me shtimin e të humburëve e as mos u ndiej i huaj me pakësimin e pasuasëve të Kuranit dhe Sunetit.
        10. Prej cilësive te Ehli sunetit gjithashtu është: Urdhëri për të mirë, ndalimi nga e keqja dhe thirrja në Allahun me urtësi, këshillë të mirë dhe interpretimin e hakut tek njerzit. 
        Allahu [subhanehu ve teala] thotë: “Ju jeni populli më i dobishëm, i ardhur për të mirën e njerëzve, të urdhëroni për të mirë, të ndaloni nga veprat e këqia dhe të besoni Allahun....” [ali-Imran, 110]
        Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] thotë: “Kush e sheh prej jush një të keqe le ta ndryshon atë me dorën e tij, e nëse nuk mundet, me gjuhën e tij, e nëse nuk mundet le ta urrej me zemren e tij, e kjo është shkalla më e ulët e imanit.” [transmeton Muslimi]
        Thotë Allahu [subhanehu ve teala]: ”Thuaj: ”Kjo është rruga ime, e vënë në fakte të qarta, e që unë thërras te Allahu, unë dhe ai që vjen pas meje. Larg të metave është Allahu, e unë nuk jam nga idhujtarët.” [Jusuf, 108]
        Këto janë cilësitë e Ehli suneti dhe xhematit, të cilët ecin mbi menhexhin e të parëve të umetit prej Sahabëve, Tabi-inëve dhe kush i pason ata në të mirë. Bëhuni dhe pasone menhexhin e tyre do të triumfoni e shpëtoni në dunja dhe ahiret.
        O musliman, Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] ka tërhequr vërejtjen nga kundërshtimi dhe mospasimi i udhëzimit të tij dhe Sahabëve të zgjedhur. Thotë Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]: ”Keni kujdes nga risitë (bidatet), se ç’do bidat a risi është lajthitje.”
Thotë Allahu [subhanehu ve teala]: ”Ti (Muhamed) përqëndrohu vendosshmërisht ashtu si je i urdhëruar, e bashkë me ty edhe ata që u penduan (prej idhujtarisë), e mos tejkaloni (kufit e caktuar), se me të vërtetë Ai është shikues i asaj që veproni.” [Hudë, 112]
        O musliman, Allahu [subhanehu ve teala] ka ndaluar fitnet, ndarjen dhe polemikat. Thotë: ”Dhe kapuni që të gjithë ju për liatrin (fenë dhe Kuranin) e Allahut, e mos u përçani! Përkujtoni nimetet (dhuntitë) e Allahut ndaj jush, kur ju (para se ta pranonit fenë islame) ishit të armiqësuar, e Ai bashkoi zemrat tuaja dhe ashtu me dhuntinë e Tij aguat të jeni vëllëzër. Madje ishit në buzë të greminës së xhehenemit, e Ai ju shpëtoi prej tij. Po kështu Allahu ua sqaron juve argumentet e veta që ju të gjeni të vërtetën e lumtur.” [ali-Imran, 103]
        Ndalesa e Kuranit dhe Sunetit nga fitnet dhe përçarjet është bërë përshkak se ato i japin imazh të keq fesë dhe e dobësojn atë. Andaj, shkak i tyre është edhe marrja e ndereve dhe lejimi i harameve e i pasurive, të cilat nëse ndodhin pa hak e prishin jetën e rregullt në këtë dunja.